Geschiedenis Feurich Piano’s en Vleugels
De Duitse Pianofortefabrik Feurich werd in 1851 door Julius Gustav Feurich in Leipzig opgericht. Leipzig was destijds naast Parijs en Londen een van de vooraanstaande steden op het gebied van muziekcultuur. Befaamd waren het Thomanerchor en het door Felix Mendelssohn Bartoldy opgerichte conservatorium. Er studeerden en werkten belangrijke componisten als, Bach, Mendelssohn, Wagner, Telemann. Leipzig was eveneens een belangrijk handelcentrum en de hierdoor opgekomen gegoede burgerij vormde een belangrijke afzetmarkt voor de pianobouwers. Julius Feurich werkte aanvankelijk in de pianofabriek van I.G. Irmler (een fabriek die bestond van 1818 tot 1953), daarna bij Erard en bij Pleyel in Parijs. Julius Feurich werd snel succesvol in de pianoverkoop. In 1860 had hij al ruim 400 piano’s gebouwd en verkocht.
In 1877 begon hij met de bouw van vleugels, maar pas vanaf 1885 werden deze in grotere aantalen vervaardigd. In 1893 werd Julius Gustav Feurich door zijn enige zoon Heinrich Hermann opgevolgd. Mede dankzij verdere technische ontwikkeling van de pianomodellen en de modernisering van de productie breidde het bedrijf onder de tweede generatie Feurich zich nog verder uit. Rond de eeuwwisseling had de Feurichfabriek al tegen de 14.000 piano’s en vleugels gebouwd. In 1910 werd in Leipzig een eigen concertzaal ingewijd: de Feurich-Konzert-Saal. In de hieropvolgende topjaren produceerden 360 medewerkers wel tot 1000 piano’s en 600 vleugels per jaar. Feurich behoorde tot de top vijf van de Duitse pianofabrikanten. Naast de Europese markt werd ook naar Australië, Chili en Brazilië geexporteerd.
De Eerste Wereldoorlog zorgde voor een zware terugslag. In plaats van piano’s werd er tijdelijk verpakkingsmateriaal voor oorlogsgoederen geproduceerd. Tot 1919 waren er 34.000 piano’s en vleugels gebouwd. Tijdens de inflatie, toen de mensen hun geld snel in waarde zagen dalen en het geld snel in duurzame goederen omzetten, liep de productie op volle toeren. Later, tijdens de crisisjaren, in 1929, hadden de mensen hun geld juist nodig voor hun eerste levensbehoeften en kelderde de productie enorm. Feurich fabriceerde zelfs ombouw voor radio’s.
In de Tweede Wereldoorlog werden door bombardementen ook de fabriekruimten van Feurich getroffen. Na de oorlog hield Feurich zich eerst met reparaties bezig. Pas vanaf 1950 vond er weer seriematige productie van piano’s plaats. In 1951 ging Feurich junior naar West-Duitsland, waar hij werkzaam werd bij de Euterpefabriek in Langlau. Later werd hij compagnon en Feurich maakte voor 52% deel uit van de Euterpe-fabriek. Men bouwde daar ook Hoffmann instrumenten, die vóór 1940 nog in Berlijn werden gebouwd, Fritz Kuhla, Heagele en Euterpe piano’s. In die tijd liet trouwens ook Berdux uit München piano’s in de Euterpefabriek bouwen. Omdat ook nog in Oost-Duitsland Feurich-instrumenten gemaakt werden, werd Julius Feurich senior door de staat gesommeerd de productie in Langlau te staken. In 1958 werd de dreiging van onteigening zo groot dat de rest van de familie ook naar het westen vluchtte. In 1959 wordt dan uiteindelijk het bedrijf Julius Feurich Pianofortefabrik GmbH definitief in het leven geroepen.
Er volgden succesvolle jaren. Tot in de 70-er jaren werden rond de 1.200 piano’s en vleugels per jaar gebouwd. Halverwege de jaren ’80 werd de concurrentie op de pianomarkt steed sterker. In 1991 werd Euterpe – en daarmee een deel van Feurich – door de Bechstein groep overgenomen. Toen hierdoor zowel op een Bechstein als op een Hoffmann, Zimmermann en op een Feurich piano “Bechsteingruppe” kwam te staan, keerden de meeste dealers in Nederland zich van het merk af.
Vlak voor een faillissement, dat Bechstein in 1993 trof, kocht de bedrijfsleider van Feurich, Julius Matthias Feurich, zijn Feurich-aandeel van Bechstein terug. Vanaf 1995 is “Julius Feurich Pianofortefabrik” in Gunzenhausen actief. Voor de fabriek klaar was werden delen van de instrumenten van Feurich in de Leipziger Pianofortefabriek gebouwd (waar ook Hupfeld en Rönisch gebouwd werden) waarna de eindmontage en technische afwerking in eigen atelier plaatsvond. Vanaf 1997 kon de totale productie weer in eigen fabrieksgebouw opgepakt worden. Tot deze tijd stond Feurich voor de solide Duitse pianobouwtraditie. Feurich Klavier-u. Flügelfabrikation GmbH
In 2010 gaat Feurich samen met de Weense Wendl & Lung. Er werd besloten de Feurichpiano’s door Hailun Musical Instruments in Ningbo, China, te laten vervaardigen. Vanaf 2012 verkoopt Julius Feurich zijn eigen Duitse instrumenten in de in 2012 nieuw opgerichte JF Pianofortemanufaktur in Gunzenhausen onder de merknaam JF.